Pierś wzbogaciłeś sercami wszystkimi,
Których nie widząc, za zmarłe je miałem;
Rządzi tam Miłość z przymiotami swymi
I mili, których w myślach pochowałem.
Łez świątobliwych i żałobnych wiele
Pobożna miłość skradła z oka mego,
By spłacić zmarłych. Ale przyjaciele
Skryli się, żyjąc na dnie serca twego!
Tyś grobem, w którym miłość pogrzebana
Żyje, a moi kochankowie zmarli
Mają tam cząstkę, ongi im oddaną;
Tę własność wielu tobie przekazali.
W tobie ich obraz widzę ukochany,
Tobie- im wszystkim- we wszystkim oddany.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz